एक सताब्दी पार गरेकी आमैको अनुभव

“दाँत नभएको गिजा देखाउँदै आफ्नो जीवनी सुरु गरिन आमैले , बेलाबेला अँ, अँ भनिदिनुपथ्र्यो, न भए आमैको हार्ड डिक्स मा ह्याङ्ग हुन्थ्यो, कम्प्युटरमा सप्mटवेयरले सर्पोट गरेन भने त्यस्तै मिल्ने सप्mटवेयरले काम चलाउनुपर्छ । त्यस्तै आमैले कुरा विर्सेको खण्डमा बुहारीले आपूmलाई थाहा भएको कुरा थपिदिन्थिन् । “सानैमा विहे भो, म सात बर्खकी थिएँ, बुढाको घर जाँदा जुठा भाँडा माभ्mन लगाथे, साह्रै दुःख दिन्थे बाबु मलाई ” आँखभरी आँशुपार्दै आमैले बाल्यकाल सँगै विहेकाल समेत सुनाइन् । पढ्न त परै जाओस् घरबाहिर साथिभाईसँग खेल्न जान्छु भन्दा पनि पाइदैनथ्यो अरें, सानो भएकाले सासू ससुरा सबैले गाली गर्थे, भन्दै जाँदा धेरै कुरा आमैको मेमोरी बाट डिलिट भएछ, क्याहो, खालि बिर्से बिर्से भन्थिन्, “अब त बुढौ भै सकिएछ, सबै बिर्से, त्यति धेरै सम्झना छैन”, आमैले दुःख मान्दै भनिन् सात सन्तानकी आमा भन्छिन् “कोही डाक्टर भए, कोही मन्त्ररी, सबै छोराहरु मसँग छैनन्, उ माथि गए भगवानसँग” माईली बुहारीसँग बस्दै आएकी शताव्दीकी आमै नाती नातिना सबैले चिन्न सक्ने बताउँछिन्, “पनाती पनातिनालाई त चिन्दिन, कति छन् मलाई थाहा छैन”

Filed Under: समाचार